Bir hiç kimseye yardım edince sizce niçin sevinçli oluruz?

İnsanın yaratılışında iyi ve fena özellikler beraber bulunmaktadır. İslam dini yaratılışımızda bulunan iyilikleri yaşatmamızı, kötülükleri ise yok etmemizi istemektedir. Neden iyilik ve fenalık aynı anda fıtratımda var diye düşünenlere cevabımız; sınav olacaktır. İnsan olmanın sınavı iyilik ve fenalık arasındaki tercihini doğru yapmasıdır. İnsan iyiye eğilimli olarak yaratılmıştır. İyi ve güzel işler yaptığında yaratılışındaki iyilik tarafı ağır döner ve sevinçli olur. Ayette; sevdiğiniz şeylerde infak etmedikçe iyiye eremezsiniz buyrulmaktadır. Başka bir ayette ise her ne harcarsanız Allah onu hakkıyla hatırlar buyrularak Allah’ın yaptığımız tüm iyiliklerden haberdar olduğu vurgulanmaktadır. İnsanlar iyilik yaptıklarında hissettikleri ilk saadet, Allah’ın emrini yerine getirmenin yaşattığı mutluluktur. Yaptıklarıyla Allah’ın rızasını kazanacağını düşünen mümin kendini rahat ve sevinçli hisseder.

İhtiyaç sahibi olan birinin ihtiyacını gidermek, ona yardımda bulunmak insan olarak sorumluluğumuzdur. İnsan olarak diğerlerine destek bulunduğunu, onları sevinçli ettiğini kabul eden adamın sevinçli olmaması imkansızdır. Böyle bir durumda insan kendi yaptığından ötürü insanların sevinçli bulunduğunu ve yararlı bulunduğunu görerek kendiyle barışık bulunduğunu hisseder. Kendiyle barışık ve sevinçli olan insan mutluluğunu etrafına da yansıtacaktır. Böylece meydana getirilen bir iyilik bireyin öteki hal ve hareketlerini etkileyecek ve bu şahıs çevresi tarafınca sevilen, sayılan bir insan olacaktır ki bu vaziyet onu daha da sevinçli edecektir. Unutmayalım ki saadet insandan insana geçmektedir. Dünya yaşamı kısadır. Burada meydana getirilen iyilikler ebedi olan dünyada ebedi saadet olarak bize geri dönecektir.