Hz. Âişe’nin (r.a.) Hz. Peygamber hakkındaki “Onun ahlakı Kuran ahlakıydı.” Sözünden Ne Anlıyorsunuz?

Hz. Âişe (r.a) Hz. Peygamberimizden bahsederken “Onun ahlakı Kur’an-ı Kerim ahlakıydı.” der şundan dolayı Hz. Peygamber efendimiz tabiri caizse yaşayan Kur’an-ı Kerimdi, ayaklı bir Kur’an-ı Kerimdi. Bu cümleden ne anlamalıyız peki? Bu tabir Allahu tealanın buyruk ve yasaklarının bir hayatta iyi mi tezahür olabileceğini görebiliyor. Peygamber efendimiz Kuran’ın bize çizmiş olduğu yaşam çizgisinden dışarı çıkmamıştır. Peygamberimiz İsmet sıfatına kısaca günahsızlık sıfatına haiz olduğu için Allah tarafınca yanlış yapmasına müsaade edilmiyordu. Ayetlerle derhal Peygamber efendimiz uyarılıyordu. Uyarılınca da doğru olanı olanı yapıyordu kısaca Kur’an’ın ahlakıyla ahlaklanıyordu. Bunun en güzel örneği Abese suresidir. Abese suresinde şu vaka anlatılır: Bir gün Peygamber efendimiz yanına âmâ olan kısaca gözleri görmeyen Abdullah bin Ümmü Mektum geldi.

Ümmü Mektum Peygamber efendimizden kendisine irşadda bulunmasını istedi. O anda Peygamber efendimiz müşriklerin önde gelenlerinden Velid bin Muğire’yle hararetli bir konferans yapıyordu. Bu yüzden de Ümmü Mektum’u ayrım etmedi onun bu istediğine yanıt vermedi. Cevap vermeyince de Ümmü Mektum daha da ısrar etti ama Peygamber efendimiz Velid bin Muğire’ye bu anlattıklarımda bir mahzur görüyor musun diyerek yöneldi. Bunu üstüne Abese suresi Peygamber efendimizi uyarmak için nazil oldu. Biz biliyoruz ki hakikatin asil ve kuvvetli olanlara ihtiyacı yoktur. Hakikat aslına bakarsanız insanı kuvvetli kılar tıpkı bir köleyken hür olan Bilal-i Habeşi şeklinde. Hakikat güce tenezzül etmeyecek kadar kutsaldır. Yani bu vakadan da anlayacağımız şeklinde Kur’an ahlakı O’nun ahlakıydı.