Eğitim Felsefesinde İlericilik

İlericilik, 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan bir eğitim felsefesidir. Geleneksel eğitim uygulamalarını eleştirir ve çocuğun ihtiyaçlarını ve ilgi alanlarını temel alan, deneyim odaklı öğrenmeyi savunur.

İlericiler, öğrencilerin pasif alıcılar değil, aktif öğreniciler olduğuna inanırlar. Bilgiyi bilgi birikiminden ziyade deneyimler yoluyla öğrenmeleri gerektiğini savunurlar. Bu felsefe, öğrenci merkezli öğretim, problem çözme ve eleştirel düşünmeye vurgu yapar.

İlerici bir sınıf, genellikle esnek ve öğrenci merkezlidir. Öğrenciler, bireysel veya grup projeleri üzerinde çalışabilir ve kendi öğrenme hızlarını belirleyebilirler. Öğretmenler, bir kolaylaştırıcı rolü üstlenir ve öğrencilerin öğrenmelerini desteklerler.

İlericilik, şu ilkelere dayanır:

* Öğrenciler aktif öğrenicilerdir ve deneyim yoluyla en iyi şekilde öğrenirler. * Öğretim, öğrencinin ihtiyaçlarına ve ilgi alanlarına göre uyarlanmalıdır. * Problem çözme ve eleştirel düşünme, öğrenmenin temel becerileridir. * Öğretmenler, öğrencilerin öğrenmelerini kolaylaştıran rehberlerdir.

İlerici eğitim, yaratıcılık, yenilikçilik ve bağımsız düşünme gibi becerileri geliştirmeye odaklanır. Öğrencileri, değişen dünyanın taleplerine hazırlar ve onlara aktif, sorumlu vatandaşlar olma becerilerini kazandırır.