Eğitim Felsefesinde İnsancılık Akımı

Eğitim felsefesinde İnsancılık, insanın rasyonel bir varlık olduğuna ve eğitimin insan potansiyelini en üst düzeye çıkarmayı amaçlaması gerektiğine inanan bir akımdır.

İnsancılık akımı, Rönesans ve Aydınlanma dönemlerinde ortaya çıkmıştır. Bu dönemde, insan aklına ve bilimin gücüne inanç yaygınlaşmıştı. İnsancılıkçı eğitimciler, geleneksel otoriteye dayalı eğitim yöntemlerini reddettiler ve bunun yerine öğrencilerin kendi deneyimleri ve akıl yürütmeleri yoluyla öğrenmelerine odaklandılar.

İnsancılık akımındaki önemli eğitimciler arasında şunlar yer almaktadır:

• Vittorino da Feltre: İnsanların doğal olarak iyi olduğuna ve eğitimin kötü alışkanlıkları gidermeye yönelik olması gerektiğine inanıyordu.
• Erasmus: Çocuk merkezli eğitimi savundu ve oyun ve deneyimin öğrenme sürecinde önemli olduğunu vurguladı.
• Michel de Montaigne: Öğrencilerin kendi ilgi alanlarını keşfetmelerine ve deneyimler yoluyla öğrenmelerine izin verilmesi gerektiğini savundu.

İnsancılık akımı, modern eğitim felsefesinde önemli bir etkiye sahip olmuştur. Çocuk merkezli eğitim, aktif öğrenme ve eleştirel düşüncenin önemi gibi eğitim ilkelerini vurgulamıştır.

Bugün, İnsancılık akımı, insan onuruna, rasyonaliteye ve bireysel ifadeye dayalı eğitim uygulamalarını desteklemektedir. Bu akım, öğrencilerin yaşam boyu öğrenenler olmalarına ve kendilerini geliştirmelerine yardımcı olmayı amaçlamaktadır.