Öğrenme Teorileri: Davranışçılık ve Yapılandırmacılık

Eğitim psikolojisinde öğrenme teorileri, öğrencilerin bilgiyi nasıl edindiklerini ve koruduklarını anlamak için kritik öneme sahiptir. İki baskın öğrenme teorisi davranışçılık ve yapılandırmacılıktır.

Davranışçılık, öğrenmeyi, uyaranlara verilen gözlemlenebilir tepkiler olarak görür. Bu teoriye göre, öğrenciler ödül ve cezalar yoluyla istenen davranışları pekiştirir ve istenmeyen davranışları ortadan kaldırır.

Yapılandırmacılık ise, öğrenmeyi aktif ve sosyal bir süreç olarak görür. Bu teoriye göre, öğrenciler yeni bilgileri mevcut şemalarına entegre eder ve anlamlarını inşa ederler. Yapılandırmacılar, öğrencilerin bilgiyi keşfetmesine, anlamlandırmasına ve diğerleriyle paylaşmasına vurgu yaparlar.

Davranışçılık ve Yapılandırmacılık Arasındaki Farklar

Davranışçılık ve yapılandırmacılık arasındaki temel farklar şunları içerir:

• Öğrenme Görünümü: Davranışçılık öğrenmeyi pasif bir süreç olarak görürken, yapılandırmacılık onu aktif bir süreç olarak görür.
• Bilgi Edinimi: Davranışçılık bilgi edinimini ödül ve ceza yoluyla görürken, yapılandırmacılık öğrencilerin yeni bilgileri mevcut şemalarına entegre ettiğini vurgular.
• Rolü Öğrenen: Davranışçılık öğreneni pasif bir alıcı olarak görürken, yapılandırmacılık öğrenenin öğrenme sürecinde aktif bir rol oynadığını vurgular.
• Öğretim Yöntemleri: Davranışçı öğretim, alıştırmalar ve soru-cevaplar gibi uyarıcı yanıt yöntemlerini kullanır. Yapılandırmacı öğretim, keşif, problem çözme ve işbirliğini teşvik eder.

Sonuç

Davranışçılık ve yapılandırmacılık, öğrenme ve öğretim anlayışımızda farklı bakış açıları sağlar. Hiçbir teori tüm öğrenme durumlarına uygun değildir ve eğitim psikolojisi, öğretim etkinliğini optimize etmek için bu teorileri sıklıkla bütünleştirir.