Algı Yanılmaları Bilginin Doğruluğu İçin Şüphe Oluşturur Mu?

Algı yanılmalarının doğru bilgiye ulaşmada kuşku oluşturacağı muhtelif filozoflar tarafınca dile getirilmiştir. Örnek olarak Rasyonalist akımın savunucuları, duyu organları ile elde edilmiş bilginin tamamen geçersiz bulunduğunu, dışarıdan gelen (a posteriori) bilginin tamamen şüpheli bulunduğunu savunur. Buna verilmiş en iyi örneklerden bir tanesi gözlerimizin bizlere çoğu vakit asılsız söylemesidir.

Berrak bir su birikintisinin içine düz bir çubuğun yarısını soktuğumuzda, suyun altında kalan kısım yamulacaktır. Gözlerimiz, bize sopanın kırık ya da yamuk olduğu bilgisini iletecektir. Oysa ki gerçekte sopa düzdür ve dışarıdan gelen bu bilgi, bize bir doğru bir bilgi vermediği gibi “yanlış bir malumat” vermiş olacaktır. Bu nedenle Rasyonalist filozoflar dışarıdan gelen tüm bilgilere kulaklarını tıkamışlardır. Onlar için tek reel bilgi içeriden gelen (a priori) bilgidir. Bu bilgi türlerine örnek olarak matematik ve geometri gösterilebilir. Matematiksel olan hiçbir şey, bizi yanıltamaz ve mantığın temelini oluşturur.

Ancak muhtelif düşünürler rasyonalistlerin dışarıdan gelen bilgiye bu denli kulaklarını tıkamasını eleştirirler. Buna mukabil emprist (deneyci) filozoflar da a priori şeklinde elde edilen bilgiye karşı çıkmışlardır. Ancak her iki bilginin de mümkün olduğunu düşünen filozoflar da vardır. Örnek olarak Kant’a bakılırsa bilgiler, hem dışarıdan bununla birlikte içeriden gelebilirler.

Sonuç olarak empristlere gore de idrak yanılmaları bilginin doğruluğu için kuşku oluşturabilir ancak gözlem ve gözlemin “devamlılığı” bu şüpheyi ortadan kaldırabilir.