Felsefede İskeptisizm

İskeptisizm, bilgi ve gerçeğin kesinliğinden şüphe eden felsefi bir akımdır. İskeptikler, herhangi bir bilginin tamamen doğru olduğunun kanıtlanamayacağını ve bu nedenle tüm inançların nihayetinde subjektif olduğunu öne sürerler.

İskeptisizm, MÖ 5. ve 6. yüzyıllarda Yunanistan'da ortaya çıkmıştır. İlk iskepticilerden biri, her şeyin sürekli değiştiğini ve bu nedenle hiçbir şeyin gerçekten bilinemeyeceğini savunan Herakleitos'tu. Diğer önemli iskepticiler arasında Gorgias, Pyrrho ve Sextus Empiricus vardı.

İskeptisizm genellikle üç ana kategoriye ayrılır: kalıcı, akademik ve Pyrrhonian.

Kalıcı İskeptisizm: Bu akım, her türlü bilginin imkansız olduğunu ve bu nedenle tüm inançların askıya alınması gerektiğini savunur. Kalıcı iskepticiler, duyularımızın bizi yanıltabileceğine ve akıl yürütmenin bizi çelişkili sonuçlara götürebileceğine inanırlar.

Akademik İskeptisizm: Akademik iskepticiler, kesin bilgiye ulaşılamasa dahi olası olan hakkında bazı iddialarda bulunabileceğimizi öne sürerler. Bu akım, felsefi argümanların güçlü ve zayıf yönlerini karşılaştırmaya ve rakip teoriler arasında bir denge kurmaya odaklanır.

Pyrrhonian İskeptisizm: Pyrrhonian iskepticiler, her iki karşıt iddianın da eşit derecede olası olduğunu ve bu nedenle hiçbir inanca tutunulmaması gerektiğini savunurlar. Bu akım, sübjektif yargılardan kaçınmaya ve iç huzura ulaşmaya odaklanır.

İskeptisizm felsefede önemli bir akım olmaya devam etmektedir. Çağdaş iskepticiler, bilim, epistemoloji ve etik gibi çeşitli alanlarda şüpheciliğin rolünü araştırmaktadır.