Klasik Fizikte Newton'un Evrensel Yerçekimi Yasası

Klasik fizik, fizik biliminin 17. ve 19. yüzyıllar arasında geliştirilen dönemine verilen addır. Bu dönemde Isaac Newton'un çalışmaları, fiziği temellendiren temel ilkeleri oluşturmuştur. Newton'un evrensel yerçekimi yasası, klasik fiziğin en önemli kavramlarından biridir.

Newton'un evrensel yerçekimi yasası, birbirlerini çeken iki nesne arasındaki yerçekimi kuvvetinin her iki nesnenin kütleleriyle doğru orantılı ve aralarındaki mesafenin karesiyle ters orantılı olduğunu belirtir. Yani,:

F = G * (m1 * m2) / r^2

Burada:

• F, iki nesne arasındaki yerçekimi kuvvetidir
• G, yerçekimi sabitidir (6,67 x 10^-11 N m^2 kg^-2)
• m1 ve m2, iki nesnenin kütleleridir
• r, iki nesne arasındaki mesafedir

Newton'un yerçekimi yasası, gezegenlerin Güneş etrafındaki hareketini, Ay'ın Dünya etrafındaki hareketini ve aslında evrendeki tüm kütleli nesnelerin hareketlerini açıklamak için kullanılabilir. Bu yasa, günlük yaşamda karşılaştığımız birçok fenomenin de temelini oluşturur.

Örneğin, bir topu havaya attığımızda, yerçekimi topu aşağı doğru çeker ve top yere düşer. Bunun nedeni, Dünya'nın topu kendine doğru çekmesidir. Benzer şekilde, Dünya, Güneş'in kendine doğru çekmesi sayesinde Güneş'in etrafında döner.

Newton'un yerçekimi yasası, klasik fiziğin temel bir taşıdır ve evrenin nasıl çalıştığına dair anlayışımızda büyük bir rol oynamıştır.