Bir çocuğa öğrenmeyi ve her şeyi mahvetmemeyi öğretmek

Yeni şeyler öğrenme arzusu bizzat doğamıza içkindir. Merak, deneyim ve bilgiyi teşvik eder.

Fakat bu doğal arzu nasıl korunur? Çocuğun bilgiye olan ilgisini, yaratıcılığını ve düşünme yeteneğini geliştirmek nasıl sağlanır?

İyi haber şu ki, çocuklar biz olmadan öğrenmeyi çok seviyorlar. Ne yaparsa yapsın küçük bir çocuk her dakika öğrenir. Ayrıca, bilim adamları beynin yaşam boyunca değişebildiğini ispatladılar, öğrenme her yaşta doğal halidir. Başka bir soru da, çocuklar büyüdükçe, bilişe duydukları dürtüyü sıklıkla kaybederler. Ebeveynin görevi, bu becerinin korunmasına yardımcı olacak bir ortam yaratmaktır.

ÖĞRENME YETENEĞİ NEDİR 

Öğrenebilme yeteneği öncelikle meraktan, araştırmaya susuzluktan, eleştirel düşüncenin “pompalanmasından” oluşur. Bu, bilgiyle çalışabilme yeteneğine atıfta bulunur: analiz, kanıtlanmamış şüphe, farklı bakış açılarını karşılaştır, sonuçları çıkar, “derinlere in”, en uygun çözümü seç.

Eleştirel düşünme geliştirmek için çocuğunuzun düşünme alışkanlığını ve cesaretini teşvik edin. Cümlelerle konuşur konuşmaz birazdan başlayın. Onunla her şey hakkında konuş. Kitap okurken, karakterleri ve eylemlerinin nedenleri hakkında fikir edinin. Çocuğun olayı değerlendirmesine izin verin.

Aynı zamanda, durumun farklı yönlerine, belirsizliğine dikkat edin. Sadece gerçekler hakkında değil, soyut kavramlar hakkında da konuşun: “Sizce arkadaşlık nedir?” Sebep-sonuç ilişkileri konuşun, tartışmalar yapmanıza yardımcı olun ve sonuçlara dayanarak sonuçlar alın.

ÖĞRENME AŞKI NASIL KAYBOLUR? 

Öğrenmeye olan ilgiden bahsederken, merakla sadece bağlantılı. Çocuğu asla tembellik ve ilgi eksikliği yüzünden suçlamayın. Çünkü tembellik yoktur. Beyin ancak faydaları bilirse çalışmaya başlar.

Bu olduğunda, dopamin sıçradı - hatırlama, bilgi işleme ve beklentiden sorumlu bir nörotransmiter. Bu nedenle, başka bir kişinin öğrenmesini sağlamak boşunadır. Fakat beynin efendisiyle işbirliği yapmak istediği bir ortam yaratabiliriz.

Dopamin, örneğin, bize dayanılmaz görünmeyen heyecan verici bir bilgi geldiğinde ortaya çıkar. Veya tanıdık bilgiler, olumlu dernekler ve anılar uyandıran. Çalışmayı motive etmenin tek yolu çocuğu için onu ilginç kılmak, inisiyatifi ve onun içindeki yaratıcılığı teşvik etmektir.

Genel olarak tembellik dediğimiz şey aslında bir solma. Faiz, en sık sistematik başarısızlıklar ve baskı, hata korkusu veya "kötü", "aptal" olma korkusuyla ortadan kalkar. Bu tür duygular sık ​​sık ortaya çıkarsa, çocuktan kaçınma motivasyonu çocuk için bir itici güç olur - hiç bir şey yapmamak daha kolay, sadece bir başarısızlık hissi hissetmemek.

 

ÇALIŞMAYA NASIL AŞIK OLUNUR? 

Öğrenmeyi öğretmek, merak uyandırmak ve öğrenme sürecine aşık olmaktır. "5 neden" tekniğini kullanın. Üç ya da dört yaşında, çocuk sürekli olarak dünyadaki her şey hakkında sorular sorar. Ama büyüyüp sormayı bıraktı. "Geleneği" dir. Örneğin, ikinci bir sınıf öğrencisi "Dünya" ile ilgili bir paragraf okur. "Yıldızları gözlemlemek için teleskop icat edildi." Sürece dahil olun ve çocuğun ne düşündüğünü sorun - teleskop neden böyle adlandırıldı?

Dersin bir konusu hakkında bu tür beş soru olabilir. İnternette veya ansiklopedide cevaplar aramayı önerin. Çocuğun ders kitabındaki bilgilere ek olarak ne kadar öğrendiğini de unutmayın. Çocuğunuzu, bilmemenizin normal ve utanç verici olmadığı gerçeğine alıştırın. Çocuk hakkında konuşmak “bilmiyor” veya “nasıl olduğunu bilmiyor”, ancak “henüz bilmiyor”.

Her şeyi öğrenebileceğiniz hissini güçlendirmek önemlidir. Soruları teşvik edin ve her zaman aptal soruların olmadığını açıkça belirtin. Çocuğunuza henüz bir şey bilmiyorsa ne yapacağını öğretin, örneğin: a) güvenilir kaynaklar arayın; b) ebeveynlere, öğretmenlere, arkadaşlara sor.

Çocuğun soru sormaktan korkacak bir ortam yaratması ve ne duyulacağını bilmesi önemlidir. Diyalog modunda sürekli iletişim, eşit şartlarda konuşma (“yetişkin çocuk” ayırımcılığı olmadan) - öğrenmenin dinamiklerini etkiler. Eğer ebeveyn bu kuralı uygularsa, çocuk yeni bilgileri daha güvenli bir şekilde algılayabilecektir.

Öğrenmeyi eğlenceli hale getirin - süreci oyuna dönüştürün. Örneğin, “Eugene Onegin” okumanız gerekiyorsa, ana karakterler için çocukla sosyal medya sayfaları oluşturun ve ortaya çıkabilecek yeni durumları ve diyalogları modelleyin. Bu, karakterlerin motiflerini ve karakterlerini ve ayrıca çalışmanın sosyo-kültürel bağlamını daha iyi anlamanıza yardımcı olacaktır.

Sana bir fil yemeyi öğretirim. Yetişkinler bile büyük bir görevden önce ve özellikle çocuklar için korku veya çaresizlik yaşayabilir. Bütün bir fil yemek imkansız, ancak parçalara ayrılabilir. Böylece görev küçük görevlere ayrılabilir. Çocuğun projenin nelerden oluştuğunu anlamasına yardımcı olun (örneğin, hikaye üzerine bir kompozisyon): kaynaklar, aşamalar. Hangi sırayla onlardan geçmeniz gerekir.

Çocuğun zayıf yönlerini değil, öğrenme başarısızlık büyüme bölgelerini arayın ve buna göre davranın

Çocuğunuzla hataları seviyorum. Hata, antrenman sırasında bir insanın başına gelen en sık ve doğal şey olan büyüme motorudur. Ancak hata yapmak korkutucu ve nahoş olabilir. Bunun olmasını önlemek için, çocuk hataya, öğrenmeye yardımcı olan sürecin garantili bir parçası olarak alıştırılmalıdır.

Bunu yapmak için, bu oyunu oynayabilirsiniz: siz ve çocuk sırayla birbirinize yeni bir şey yapma görevini veriyorsunuz. Örneğin, bir çocuk sizden bir tablette bir görev tamamlamanızı isteyebilir. Ve sen - Rus dilinin yabancı bir kuralına göre dikte 10 kelime yazın. Her ikisi de görevleri tamamlayıp birbirini kontrol ettiğinde, teoriye ilerliyoruz.

Çocuk size oyunu nasıl çabucak tamamlayacağınızı söyler. Ona konsol yazma kuralını okudun. Sonra egzersiz tekrarlanır ve ilerleme karşılaştırılır.

Çocuğun zayıf yönlerini değil, öğrenme başarısızlıklarını büyüme bölgeleri olarak adlandırın ve onlara göre davranın. “Kötü bir matematiğin var” yerine “kesirleri tekrar yapalım” deyin. "Size kompozisyon denemez" - "sentaks üzerinde çalışmalısın." Bunun yalnızca kendi büyüme bölgelerinizle de ilgili olduğunuzda ve hatalar için kendinizi azarlamadığınızda işe yarayacağını unutmayın.

Bir çocuk size bir tasarım fikri, bir çizim ve bir deneme ile geldiğinde dengeli geri bildirimde bulunun. Bu çocuğun motivasyonunu ve yaratıcılığını sürdürmesine yardımcı olur. İlk önce neyi sevdiğinizi işaretleyin, sonra - nasıl daha iyi yapabileceğinizi, sonra anlatırsınız - iyileştirmeden sonra sonuç ne olur. Bu sırada. Boş övgü (aferin, akıllı) dağıtmamaya ve eksiklikleri için suçlamamaya çalışın.

Dengeli geri bildirime bir örnek: “Prenses Mary'nin hikayesiyle Pechorin'i tanımlamayı çok doğru bir şekilde başardınız. Bana öyle geliyor ki, aşk hakkında değil, başka bir örnekden bahsederseniz, karakterini farklı açılardan ortaya çıkaracaksınız. ”

Dengesiz bir geri bildirim örneği: “Daha fazla örnek eklememiz gerekiyor, aksi halde yetmiyor. Ancak prenses vakası iyi yazılmış. ”

 

Bir şey işe yaramazsa, çocuğunuzun bir analiz yapmasına yardımcı olun. Kontrolde ne işe yaramadı? Büyüme alanım nerede? Bu tür örnekleri iyi çözmek için bir konuyu nasıl açarım? Seçim özgürlüğü verin. Bir çocuk sadece süper kahramanlar hakkındaki dergileri okumak isterse, okumasına izin verin. Okuyor mu Zaten iyi. Bundan sonra başka, daha karmaşık çizimler ve karakterler olacak.

Ana şey dersin kendisini teşvik etmektir. Çocuğun hobileriyle çalışmayı zıtlaştırma. Başka argümanlar kullanın. Çünkü aksi takdirde çocuk öğrenmenin rutin olduğunu ve diğer aktivitelerin bir ödül olduğunu düşünür.

Bilgisayarı bir çocuğun arkadaşı yapın. Bilgisayar öğrenmeye yardımcı olur (örneğin, tarihi olayları hatırlamak için ortak kartlar hazırlayın; proje sunumları yapın; Internet'te bilgileri kontrol edin, grafikler ve çizelgeler oluşturun, vb.).

Ve en önemli şey sürekli kendin öğrenmek. Ebeveyn örneği sayesinde, çocuk öğrenmenin değerini oluşturur.