Çoklu Görev Yönetiminde İş Parçacığı Planlaması

İş işletim sistemlerinde, çoklu görev, birden fazla programın görünür şekilde aynı anda çalışmasına olanak tanır. Birden fazla programın aynı anda çalışabilmesi için, işletim sisteminin bu programlarda yer alan görevleri yönetebilmesi gerekir. Bu, görevler için kaynakları (işlemci zamanı, bellek vb.) tahsis etmeyi ve bunları adil bir şekilde paylaştırmayı gerektirir.

İş parçacığı planlaması, işletim sisteminin çoklu görevi yönetme şeklidir. İş parçacığı planlaması algoritmaları, çeşitli metrikleri kullanarak hangi göreve sıradaki CPU zaman diliminin verileceğini belirler. Bu metrikler arasında görevlerin önceliği, CPU zamanı tüketimi ve bellek kullanımı yer alabilir.

İş parçacığı planlaması algoritmaları, aşağıdaki gibi farklı hedeflere sahip olabilir:

• Adalet: Tüm görevlerin eşit kaynaklara erişimini sağlar.
• Önceden tanımlı öncelik: Belirli görevlerin diğerlerine göre daha yüksek önceliğe sahip olmasını sağlar.
• Cevap süresi: Görevlerin hızlı bir şekilde yanıt vermesini sağlar.
• Kaynak kullanımı: İşlemci zamanı ve belleğin verimli bir şekilde kullanılmasını sağlar.

Yaygın olarak kullanılan iş parçacığı planlaması algoritmaları şunlardır:

• FIFO (İlk Giren İlk Çıkar): Görevleri geliş sırasına göre sıraya koyar.
• SJF (En Kısa Görev Önce): En kısa sürede tamamlanması beklenen göreve öncelik verir.
• RR (Zaman Dilimi Planlaması): Görevleri eşit zaman dilimlerine ayırır.
• Çok Katmanlı Kuyruk Planlaması: Görevleri önceliğe göre farklı kuyruklara ayırır.
• Çok Seviyeli Geri Bildirim Kuyruğu Planlaması: Görevleri işlemci kullanımı geçmişine göre farklı kuyruklara ayırır.

Seçilen iş parçacığı planlaması algoritması, işletim sisteminin performansını ve kullanıcı deneyimini büyük ölçüde etkiler. Uygun algoritmanın seçimi, işletim sisteminin hedeflerine ve uygulamaların gereksinimlerine bağlıdır.