İşletim Sistemlerinin Çoklu Görev Yürütme Yöntemleri

Çoklu görev, bir işletim sisteminin aynı anda birden fazla görevi çalıştırmasına olanak sağlayan bir özelliktir. Bu görevler, kullanıcı uygulamaları, sistem işlemleri veya donanım kesintileri olabilir.

İşletim sistemleri, çoklu görevi gerçekleştirmek için farklı yöntemler kullanır:

Zaman Paylaşımı

Zaman paylaşımı, çoklu görevi yöneten en yaygın yöntemdir. Bu yöntemde işlemci, her göreve sırayla kısa zaman dilimleri tahsis eder. Bir görev zaman dilimine sahip olduğunda, işlemciyi kullanabilir ve kodunu çalıştırabilir. Zaman dilimi dolduğunda, işletim sistemi farklı bir göreve geçer.

Gerçek-Zamanlı İşletim Sistemleri

Gerçek zamanlı işletim sistemleri, kesin gerçek zaman sınırlarına sahip görevleri yönetmek için kullanılır. Bu tür işletim sistemleri, görevleri öncelik sırasına göre planlar ve yüksek öncelikli görevlere daha fazla işlemci süresi tahsis eder. Gerçek zamanlı işletim sistemleri, endüstriyel otomasyon, tıbbi cihazlar ve uzay araştırmaları gibi zaman açısından kritik uygulamalarda kullanılır.

Parti Bölümlendirme

Parti bölümlendirme, bir işletim sisteminin ana belleği daha küçük bölümlere ayırdığı bir yöntemdir. Her bölüm, bir görevin tüm kodunu ve verilerini içerir. İşletim sistemi, bir bölümü tamamladıktan sonra bir sonrakine geçer. Parti bölümlendirme, çoklu görevli sistemlerdeki kaynak kullanımını optimize etmek için kullanılır.

Mikro Çekirdek

Mikro çekirdekli işletim sistemleri, yalnızca temel işletim sistemi işlevlerini, örneğin bellek yönetimini ve iletişimi içerir. Diğer tüm görevler, çekirdeğin dışına taşınan kullanıcı alanı süreçlerine dağıtılır. Bu, çekirdeği daha güvenli ve daha güvenilir hale getirir.

Monolitik İşletim Sistemleri

Monolitik işletim sistemleri, işletim sisteminin tüm bileşenlerinin aynı bellek alanını paylaştığı bir çekirdek içerir. Bu, performansı iyileştirebilir, ancak güvenlik ve güvenilirlik sorunlarına yol açabilir.