Programlama Dillerinin Adlandırma Sözleşmeleri

Programlama dilleri, değişkenler, fonksiyonlar ve etiketler gibi yapısal birimlere isim vermek için genellikle adlandırma sözleşmelerine uyarlar. Bu sözleşmeler, kod okunabilirliğini ve bakımını artırmaya yardımcı olur ve farklı programlama dilleri arasında tutarlılık sağlar.

Pascal Kasası: Pascal kasası, bileşik isimlerde her kelimenin ilk harfinin büyük yazılmasıyla karakterize edilir. Örneğin, "customerName" veya "fileInputProcessor". Bu sözleşme genellikle Java, C# ve Visual Basic gibi nesne yönelimli dillerde kullanılır.

Camel Kasası: Camel kasası, Pascal kasasına benzer, ancak ilk kelime hariç tüm kelimelerin ilk harfi küçük yazılır. Örneğin, "customerName" yerine "customername". Bu sözleşme genellikle JavaScript, Python ve Ruby gibi dinamik dillerde kullanılır.

Yılan Kasası: Yılan kasası, bileşik isimlerdeki kelimelerin alt çizgiyle ayrılmasıyla karakterize edilir. Örneğin, "customer_name" veya "file_input_processor". Bu sözleşme genellikle SQL, Perl ve PHP gibi komut dosyası dillerinde kullanılır.

Noktalı (Noktalı) Kasası: Noktalı kasa, bileşik isimlerdeki kelimelerin nokta ile ayrılmasıyla karakterize edilir. Örneğin, "customer.name" veya "file.input.processor". Bu sözleşme genellikle paketlenmiş ve modüler dillerde kullanılır.

Diğer Sözleşmeler: Yukarıda belirtilen dört sözleşmenin dışında, bazı diller özel adlandırma sözleşmelerini de kullanır. Örneğin, LISP büyük/küçük harf duyarlılığına sahip değildir ve kodda genellikle büyük harfler kullanılır. Prolog, değişkenleri küçük harflerle ve gerçekleri büyük harflerle ifade etmeyi gerektirir.

Adlandırma sözleşmelerine uymak, kod okunabilirliğini artırır ve geliştiriciler arasındaki tutarlılığı sağlar. Ayrıca, kod yeniden düzenlenebilirliğini ve yeniden kullanılabilirliğini artırır ve uzun vadede bakım maliyetlerini azaltır.