Yığın İşlemleri

Yığınlar, son giren ilk çıkar (LIFO) prensibine dayanan dinamik veri yapılardır. Sıralı olmayan bellekte tutulurlar ve genellikle sistemlere, ağlara veya işletim sistemlerine ait verileri barındırırlar. Aşağıdaki işlemler yığınlarda yapılabilir:

• İtme: Yeni bir öğe yığının en üstüne eklenir.
• Çekme: Yığının en üstündeki öğe kaldırılır ve geri döndürülür.
• Zirveyi Görme: Yığının en üstündeki öğe geri döndürülür ancak kaldırılmaz.
• Boşaltma: Tüm öğeler yığından kaldırılır.

Yığın Yönetimi

Yığın yönetimi, yığınların dinamik olarak tahsis edilmesini ve serbest bırakılmasını içerir. Aşağıdaki teknikler yığın yönetiminde kullanılır:

• Manuel Yığın Yönetimi: Programcı, new ve delete operatörlerini kullanarak yığınları manuel olarak tahsis eder ve serbest bırakır. Bu, belleğin doğru bir şekilde yönetilmesini gerektirir.
• Otomatik Yığın Yönetimi: Yığın yönetimini otomatikleştiren çöp toplama mekanizmaları kullanılır. Bu, programcıdan yığın yönetiminin yükünü alır ancak performans kayıplarına neden olabilir.
• Havuz Yönetimi: Sık sık kullanılan yığınlar için bir havuz tahsis edilir ve bu da tekrarlanan yığın tahsisi ve serbest bırakılmasını azaltır.

Veri Yapısı Optimizasyonu

Veri yapıları, program performansını önemli ölçüde etkileyebilir. Veri yapıları optimize edilirken aşağıdaki hususlar dikkate alınmalıdır:

• Zaman Karmaşıklığı: Veri yapısının işlemlerdeki performansı.
• Bellek Kullanımı: Veri yapısının gerektiren bellek miktarı.
• Veri Türü: Veri yapısında saklanan verilerin türü.

Çok İşlemli Programlama

Çok işlemli programlama, birden fazla işlemci veya çekirdek üzerinde eş zamanlı olarak yürütülmek üzere tasarlanmış programları ifade eder. Çok işlemli programlamada, aşağıdaki zorluklarla karşılaşılır:

• Veri Yarışı: Birden fazla iş parçacığı aynı anda aynı veriye erişmeye çalıştığında ortaya çıkar.
• Kilitlenme: Veri yarışlarını önlemek için kullanılan kilitler, sistemin performansını yavaşlatabilir.
• Senkronizasyon: İş parçacıklarını senkronize etmek için çeşitli mekanizmalar kullanılmalıdır.

Fonksiyon İşaretçileri

Fonksiyon işaretçileri, bir fonksiyonun adresini bir değişkene veya veri yapısına atar. Fonksiyon işaretçileri kullanılır:

• Geri Çağrılmalar: Bir fonksiyonu, olayları tetikleyen başka bir fonksiyona parametre olarak geçirme.
• Fonksiyon Nesneleri: Fonksiyonları, diğer nesneler gibi kullanmak için sınıflar veya yapılar içinde kapsüllemek.
• Sanal Yöntem Çağrıları: Kalıtım hiyerarşilerinde dinamik işlevsellik sağlamak.