Psikolojide Davranışçılık

Davranışçılık, psikolojideki en temel yaklaşımlardan biridir ve davranışın gözlemlenebilir yönlerine odaklanır. Davranışçı psikologlar, düşünceler ve duygular gibi zihinsel süreçlerin doğrudan gözlemlenemediğine inanırlar; bunun yerine, davranışları dış uyaranlara verilen tepkiler olarak görürler. Davranışçılık, John B. Watson ve B.F. Skinner gibi araştırmacılarla ilişkilendirilir.

Davranışçıların ana varsayımı, öğrenmenin davranıştaki değişiklikler yoluyla gerçekleştiğidir. Pavlov'un köpekler üzerinde yaptığı klasik şartlandırma deneyleri ve Skinner'ın fareler üzerinde yaptığı operant şartlandırma deneyleri dahil olmak üzere çeşitli öğrenme teorileri geliştirmişlerdir.

Klasik şartlandırma, koşullu bir uyaranın (başlangıçta nötr bir uyaran) koşulsuz bir uyaranla (doğal olarak bir tepkiyi tetikleyen bir uyaran) eşleştirildiği ve zamanla koşullu uyaranın da aynı tepkiyi tetiklemeye başladığı bir öğrenme türüdür. Skinner'ın operant şartlandırma teorisi, davranışların sonuçlarıyla şekillendiğini öne sürer. Güçlendirme (hoş bir sonuç ekleme) ve cezalandırma (hoş olmayan bir sonuç ekleme veya kaldırma) davranışın olasılığını artırır veya azaltır.

Davranışçılık, psikolojideki en etkili yaklaşımlardan biri olmaya devam etmektedir ve zihinsel bozuklukların tedavisinde ve çocukların eğitiminde yaygın olarak kullanılmaktadır. Bilişsel psikoloji ve hümanist psikoloji gibi diğer psikoloji yaklaşımlarıyla birlikte, davranışçılık insan davranışını anlamamıza yardımcı olan önemli bir bakış açısı sağlar.