İslamiyet’ten Önce Türkler Arasında Farklı Dinlerin veya İnançların Yayılması Neyin Göstergesidir?

Türkler Orta Asya kökenli ve yerleşik hayata geçmeye başladıkları 1300’lü senelere kadar göçebe olarak yaşayan topluluktu. Göçebe yaşam tarzını benimsedikleri için devamlı hareket halinde olmaları ve değişik coğrafyalara gitmeleri Türklerin muhtelif kültürler ve dini inançlarla tanışmalarını ve aralarında geliştirdikleri iyi ilişkiler devamlı olarak birbirleriyle etkileşim halinde olmalarına sebep olmuştur.

Bu konum da Türklerin karşılaştıkları her topluluk yada dini inançtan belli miktarda etkilenmelerine ve gelenek, tane ve törelerine uygunluğu nispetinde kültür ve iman aktarımlarını olası kılmıştır. Bu sayede İslamiyet’ten önceki Türk toplulukları içinde muhtelif din ve inançlar da yayılmış ve yaşamıştır.

Türklerin Tarih Boyunca Sahip Olduğu Din ve İnançlar

Bunlardan ilki totemciliktir. Totemcilik Türklerin mübarek kabul etmiş olduğu ve en ilkel iman şekli olarak kabul edilmektedir. Bu inanca nazaran Kurt, Kayın ağacı yada muhtelif putlar kutsaldı.

• İkincisi ise Ruhçuluk olarak da adlandırılan Animizm’dir. Bu inanca nazaran ruh ölümsüz ve kutsaldır ve doğaya ilişkin kavramların ay, güneş, dere şeklinde her birinin bir ruhu vardır.
• Üçüncüsü ise Şamanizm kısaca doğacılıktır. Bu inanca nazaran kâinat üç bölümden oluşmaktaydı. Bunlar Gök, yeryüzü ve yeraltıdır. Şamanist din adamlarına Kam denilmektedir
• Dördüncüsü ise Budizm’dir. Budizm ilk başlangıçta her şeyin akıl ve felsefe yolu ile algı edilmeye çalışmış olduğu ve üstün bir yaratıcın varlığını kabul etmeyen bir anlayışken, sonraları Buda’yı tanrısallaştıran bir iman sistemine dönüşmüştür.
• Beşincisi ise Manihaizm’dir. Bu inanca nazaran iyilik ve fenalık zıt kavramlardır. Madde ve ruh ayrımına dayanır. Kendini İsa, Buda ve Musa ile bir kabul eden Mani adındaki biri tarafınca ortaya atılmıştır.
• Türklerin haiz olduğu öteki dinler ise Yahudilik, Hristiyanlık ve son hak din olan İslamiyet’tir. Bunlar semavi dinlerdir.