Spor, Türk İslam devletlerinin sosyal dünyasına iyi mi bir katkı elde etmiş olabilir?

Türkler tarihleri süresince spora ve bedensel aktivitelere oldukça ehemmiyet vermişlerdir. Gerek kuvvetli ve sıhhatli olmak gerekse muharebeye hazırlık durumunda atlı sporlar, okçuluk, güreş, kılıç, koşuen mühim bedensel uğraşlar olmuştur. Selçuklular döneminde spor tekkeleri kurulmuş spor faaliyetleri ve sporcu yetiştirilmesi devlet eliyle desteklenmiştir. Gündelik hayatlarına bedensel aktiviteleri dâhil etmişler, hanımefendileri da sporla ilgilenmeye teşvik etmişlerdir. Sultanlarda sporla yakından ilgilenerek teşvik edici rol oynamışlardır. Spor müsabakalarını çoğu zaman oyunlar, şenlikler benzer biçimde düzenleyip toplumsal ve sosyal yaşamın içerisine katmışlardır. Günümüze kadar gelen geleneksel güreş müsabakaları, hala aynı heyecan ile sürdürülmektedir.



Türk İslam ülkelerinde güreş, kılıç, okçuluk, at yarışları, cirit, atlı cirit, çöğen(polo), mızrak, gökbörü(çevgan), cop, tepük( futbol), avcılık, seyürtmek(koşu), kayak, yüzme, boks, matrak, ağırlık kaldırma, taş atma, süngü, yağlı direk, tomak, tuluk, yaya koşularıgibi spor dalları ile ilgilenilmiştir. Bu sporlar genel hatlarıyla harp talimi benzer biçimde olup, bireylerin, güç, çeviklik, hız, kabiliyet kazanmalarına yöneliktir. Okçuluk tarih süresince Türklerin en oldukça ehemmiyet verdiği bedensel aktivitelerden biri olmuştur. Türklerin muharebeye yönelik spor dallarına ehemmiyet vermeleri onları harp meydanlarında zafere taşıyan unsurlardan biri olmuştur. Aynı zamanda ok ve yay Türk İslam kültüründe oldukça mühim bir yer tutmuş, üstüne ant içilmiş, hayatta kalmanın sembolü olmuştur. Sporun bu denli önemsendiği kültürlerde sosyal yaşam direkt etkilenerek gelişmiş ve topluluk daha da kaynaşmış olur.