Potansiyometrik Titrasyon: Temel Prensipler ve Uygulamalar

Potansiyometrik titrasyon, bir analitin konsantrasyonunu elektrokimyasal bir hücre kullanılarak belirleyen bir analitik kimya tekniğidir. Bu teknik, analitin varlığında elektrot potansiyelindeki değişiklikleri ölçer.

Bir potansiyometrik titrasyonda, bilinen konsantrasyona sahip bir titrant, bilinmeyen konsantrasyona sahip bir analit çözeltisine yavaş yavaş eklenir. İndikatör elektrodu, analit çözeltisine daldırılır ve bilinen konsantrasyona sahip bir referans elektrodu ile birleştirilir. Titrant eklendikçe, analit çözeltisindeki iyon konsantrasyonu değişir, bu da indikatör elektrodunun potansiyelinde bir değişikliğe neden olur.

Potansiyometrik titrasyonlarda iki farklı uç nokta tespit yöntemi kullanılır:

• Eşdeğerlik Noktası: Analit ve titrantın stökiometrik olarak reaksiyona girdiği noktadır.
• Potansiyel Atlama Noktası: İndikatör elektrodunun potansiyelinde keskin bir değişikliğin meydana geldiği noktadır.

Potansiyometrik titrasyonların avantajları şunlardır:

• Renksiz veya bulanık çözeltilerin titrasyonuna izin verirler.
• Oksitleyici veya indirgeyici olanlar da dahil olmak üzere çok çeşitli analitler için uygundurlar.
• Yüksek doğruluk ve hassasiyet sağlarlar.

Potansiyometrik titrasyonlar aşağıdakiler de dahil olmak üzere çeşitli uygulamalara sahiptir:

• Asit-baz titrasyonları
• Çökelme titrasyonları
• Redoks titrasyonları
• Kompleksometri titrasyonları

Potansiyometrik titrasyonlar, analitik kimyada güçlü ve çok yönlü bir tekniktir. Elektrokimyasal hücreleri kullanarak analit konsantrasyonlarının hassas ve doğru bir şekilde belirlenmesini sağlarlar.